Zondag.

Ik vang fruitvliegjes in mijn pas gelakte nagels. In Orlando worden onschuldige mensen de dood ingejaagd, ‘vermoedelijk omdat ze homo zijn’. Een advies: als je van kussende mannen niet vrolijk wordt, kijk dan weg. Mijn kot ondergaat een deftige opruimbeurt en ik besef dat ik echt te veel spullen heb. Supportersgeweld klinkt bijna als een eufemisme. Engelse en Russische voetballiefhebbers/hooligans worden wakker. En ik ben alweer moe. De banale onbegrijpelijkheden des levens.

Het is zo’n dag.

De schapen onder mijn bed gaan de stofzuiger in en na Where is the love van The Black Eyed Peas blijf ik op YouTube rondhangen. En altijd op die momenten wanneer je echt niets meer verwacht van deze wereld is er een klein lichtpuntje – bijna letterlijk zelfs.