Mid read

sienwevers7 reacties

IMG_20171010_194856_228.jpgIk zit nog maar op pagina 52 en heb al drie keer een aha-erlebnis gehad. Van verschillende menssoorten over onze unieke taal tot waarom we calorierijk voedsel eten dat ons dik maakt. Om de een of andere reden ben ik bang dat dit boek me dingen gaat leren die ik liever niet weet. Of is de inhoud van een boek zoals een mythe? En is Sapiens ook een collectief hersenspinsel? Ik heb alvast vijf foto’s gemaakt van bladzijden met ‘qoutes om nooit te vergeten’.

Wie leest mee?

#recenSIEN

Advertenties
Mid read

Zomerboeken

sienwevers, , , , , , , 2 reacties

Met de zomer bijna op z’n einde presenteer ik u de laatste boeken die ik ooit zal lezen (#not, but maybe, je weet maar nooit). Vier reviews – die niet helemaal samenvatten waar de boeken over gaan, maar wel mijn gedachtenstroom weergeven – vergezelt het trieste nieuws dat ik met mijn eerste loon een e-reader kocht. Sad times voor mijn bibpas en mijn portemonnee want ‘hallo, het leven is duur!’. Maar dat is natuurlijk een heel andere blogpost die net zoals de andere berichten maar enkele views zal toevoegen aan mijn nu al overweldigende 205 paginaclicks van augustus.

The Hate U Give – Angie Thomas / Als je op 31 augustus beslist dat je deze zomer niet genoeg boeken hebt gelezen, kies dan deze young adult – maar eigenlijk gewoon een boek dat iedereen zou moeten lezen – van Angie Thomas. THUG (ja, dat staat voor The Hate U Give) gaat over het leven van de jonge Starr en het belang van de Black Lives Matter movement. In hoofdstuk twee draait het hele verhaal, dat begint als de typische YA, en ik was voor de overige 300 pagina’s hooked.

A Game of Thrones – George R. R. Martin / Met het begin (en einde) van het laatste seizoen van Game of Thrones kwam de tijdsverspillende act van het kijken van alle mogelijke filmpjes op YouTube over alle. mogelijke. theorieën. Wie gaat er eerst dood? Wie zit er op de troon? Zal Sansa ooit een lieve man hebben? Hoe gaat het hele verhaal eindigen? Het antwoord zoek ik nu gewoon bij het allerbegin: de boeken van George.

Ten overstaan van de hele wereld – Alfred Hayes / De prijs voor het vaagste boek ter wereld dat ik blijkbaar maar niet kon wegleggen gaat naar Hayes. Proficiat, man! Het Hollywood van de jaren vijftig, waarin het boek zich afspeelt, lijkt bijzonder veel op de realiteit van vandaag. Een jonge vrouw laat zich verleiden door eender wie daar zin in heeft om op de een of andere manier aan een rolletje in een film te geraken. Een man van middelbare leeftijd heeft een heel saai leven. De rest laat ik onbesproken.

Umami – Laia Jufresa / Dit boek! Zo schoon. De bewoners van een hofje in Mexico-Stad lijken op het eerst zicht niet zo veel met elkaar gemeen te hebben. Maar uiteindelijk is iedereen(!) hetzelfde. Ook deze personages hebben moeite met opgroeien, loslaten en verliezen. Mijn favoriet: antropoloog Alfonso die vol liefde over zijn dode vrouw Noelia vertelt. En waar umami dan precies voor staat wordt je ook allemaal piekfijn uitgelegd.

Bye, zomer zeventien!

Zomerboeken

Currently: July

sienwevers, , , , 3 reacties

De maand zit er alweer op. Clichés en al. Juli ging snel en traag, met overvolle en bijzonder lege dagen. Zonnend, lezend en wachtend liet ik me van het begin naar het einde drijven. De boeken stapelen zich op en ik moet dringend terug naar de bib. Of toch voordat ik mijn eerste centjes aan bibliotheekboetes moet spenderen. Hier is ie. Currently…

reading // The Hate U Give, geschreven door Angie Thomas. In het Nederlands omdat mijn bib nu eenmaal zo is. Een uitgebreid verslag volgt, maar ik kan alvast verklappen dat ik erg onder de indruk ben. En dat iedereen dit boek moet lezen!

watching // Game of Thrones. En ja, daar sta ik zelfs om 3u ’s nachts voor op. Het houdt me de hele week bezig en zo leef ik van aflevering tot aflevering. Ik heb ondertussen zowat alle mogelijke ‘theorieën’ over alle levende (en dode, let’s be honest) personages bekeken. Ook alle panels en interviews. Ook die van 50min en meer. (zeker kijken: panel tijdens San Diego Comic Con)

obsessed with // mijn nagels. Nog tot eind augustus is er een Essie nailbar in Maasmechelen Village. Dus ik weet niet wat ik met mijn geld zal doen wanneer de zomer voorbij is.

going to // alle rommelmarktjes. Vandaar de overvloed aan roze pony’s. Omdat ik er geen kocht, heb ik er maar een foto van gemaakt. Ik tikte wel enkele lp’s op de kop en zo groeit mijn collectie aan een bijzonder traag tempo met zomerse pieken. Het is oké.

biking and hiking // Als de oudjes op vakantie zijn, kunnen wij ook eens op ons gemak tegen 24km/u gaan fietsen. Met de elektrische tweewielers.

waiting for // augustus. En de herfst als ik eerlijk moet zijn.

Je zal nooit meer hetzelfde zijn. Vaarwel lieve juli.

 

Currently: July

The heart of it | podcast by Estée Lalonde

sienwevers, , , , , , , , , 3 reacties

Aan hen die de geboorte van deze blog hebben meegemaakt of die het ooit hebben volgehouden te blijven scrollen – de lange weg naar het einde (of beter gezegd begin) van deze blog: proficiat. Er valt wat te zeggen over mijn allereerste bericht (lees hier YouTube Vibes) waarin ik bijna eeuwig liefde verklaar aan drie vrouwen op YouTube.

1) Shay Mitchell, who? Ik haakte af halverwege seizoen 5 van Pretty Little Liars, maar hield vol tot het einde van seizoen 6. Na afloop van de allerlaatste (?) aflevering heb ik gewoon even gegoogeld wie A/A.D is. Bespaarde me een hoop tijd.

2) Amelia Liana, who? Ze faket minstens de helft van haar Instagram foto’s, wist alle ‘negatieve’ en/of kritische comments en schrijft vervolgens blogposts over haar Image Principles waarin ze rond de pot blijft draaien en vooral het woord Photoshop niet uitspreekt.

3) I FREAKING LOVE ESTEE! En dus voelt het als mijn plicht om jullie met de volgende mededeling te verblijden: ze heeft een podcast!

EstéeLalonde_Podcast_864x432

Iets meer dan 6 maanden geleden begon ik (opnieuw) podcasts te luisteren. In het meervoud deze keer. (Ik was eerder obsessed door het eerste seizoen van Serial.) Voornamelijk om mijn hoofd bezig te houden tijdens het fitnessen en om de vervelend luide ‘sportmuziek’ te vermijden, keerde ik terug naar de podcast app. Twee en een halve shows stolen mijn hart, waarover later meer.

De Pilot van Estée’s The heart of It heeft alles om jou (mij) te overtuigen volgende week weer te luisteren en de bio belooft alleen maar goeds:

“In this series, lifestyle blogger and author, Estée Lalonde explores subjects close to her heart, through the unique experiences and perspectives of her guests. This season, it’s all about women. From makeup to identity, tattoos to strength, Estée talks to fascinating individuals from all walks of life as they share their personal stories in a celebration of all things female.”

Protest is een frisse wind in het verzadigende podscastlandschap. Professioneel en vernieuwend. Zware uitspraken hier. Of ligt het aan mijn zwak voor Nasty Women? Oordeel vooral zelf. Let me know wat je denkt in de comments.

Afbeelding via Radio Wolfgang (link)

The heart of it | podcast by Estée Lalonde

Hool – Philipp Winkler | BOEK

sienwevers, , , , , , 1 reactie

Hool – een spijkerharde roman over een jonge hooligan – zou nooit in mijn handen beland zijn, mocht Evelien er geen thesis over geschreven hebben. Waar zo’n thesis al niet goed voor kan zijn. (En voor veel meer boeken moet je bij haar blog zijn!) Volgens de theorie ‘als iemand er een thesis over kan schrijven’ moest het boek dus wel meer dan een persoon kunnen interesseren. Zo geschiedde.

Heiko is een jonge hooligan die na wat vervelende gebeurtenissen thuis – het vertrek van zijn moeder, het alcoholgebruik van zijn vader, etc. – zijn toevlucht zocht in drank, drugs en voetbal, of toch het zodanig hevig heilig supporteren voor een bepaalde ploeg dat het bijna ziekelijk wordt. Hannover 96 is die gelukkige voetbalploeg waar Heiko en zijn vrienden maar al te graag voor op de vuist gaan.

Schrijver Winkler beleefde het hele hool-gebeuren ooit van dichtbij wat maakt dat dit boek meer is dan een verhaaltje over een jonge gast die het rechte pad even kwijt is. Ik zou het boek na twintig pagina’s hebben opgegeven als het verhaal niet zo innemend meespelend zou zijn als het is. Ik voelde na twee alinea’s al een soort van medeleven dat veel personages nooit krijgen van mij. Wat niet weg neemt dat Heiko ronduit een marginaal geval is. Maar op de een of andere manier kan je als lezer begrijpen waarom je met de supporters van een rivaliserende ploeg zou afspreken om op elkaar te blijven kloppen tot er nog maar een zieltje bij bewustzijn is: een nooit eerder beschreven groepsgevoel.

Het boek is een aaneenschakeling van hilarisch omschreven passages, geheel ‘uit het leven gegrepen’ en ontroerende flashbacks, die een pijnlijk verleden vertellen. Dat in combinatie met het nodige potje humor zorgt voor stukjes als deze:

“Op de witte stang die het veld scheidt van de toeschouwers hangen de vaders en moeders. Vooral vaders. Twee van hen staan niet ver bij me vandaan. Als ik ze zie word ik al misselijk. Jack Wolfskin-jacks. Nette broeken. Actief-ademende sportschoenen voor bejaarden. Ik geef niet zoveel om uiterlijkheden, maar het gaat om de relatie tussen dit, tja, uniform mag je wel zeggen, en wat deze snuiters aan verbale diarree produceren. Terwijl hun hangbuik de grond bijna raakt, leunen ze losjes op de stang en doen ze een potje ‘wie heeft hier de grootste?’ Wie het dikste salaris, wie de meest luxe vakantie, wie heeft de laagste prijs uitonderhandeld voor het verhogen van de carport, zodat de nieuwe, volstrekt overbodige gezin-SUV eronder past, ook al was de oude stationcar nog prima. Ik zou het liefst meteen op ze afgaan en ze allebei een flinke bitchslap verkopen.” (Philipp Winkler)

Het enige, niet te verklappen minpunt: het einde.

Hool – Philipp Winkler | BOEK

I’ve been reading (deel 2)

sienwevers, , , , , 7 reacties

Het is bijna niet te geloven dat ik het eerste leerjaar overleefde met leesniveau 0. Ja, nul. Als in het laagste en dus eigenlijk geen leesniveau. Toen ik zes jaar later voor mijn plezier een boek las, dachten ze thuis dat ik ziek werd. Het kind dat niet wilde oefenen, leest. Het kind dat huilende van de zenuwen haar leestest drie keer opnieuw moest gaan doen, leest. Het kind dat nooit leesniveau 9 haalde, you know.. LEEST op miraculeuze wijze.

Om nu mijn niveau rustig op de bouwen, koos ik voor een dun, een dik en een iets daar tussenin boek. Het hele leesniveauspektakel en ‘in de bib mag jij alleen boekjes kiezen met rode bolletjes’ lieten zijn sporen na, dus ik doe het rustig aan. Op mijn eigen tempo lees ik nu gemakkelijk meer boeken dan alle kinderen met niveau 9 uit mijn klas ooit zullen lezen. U ziet het, het houdt me bezig, dit onverwerkt trauma.

174 pagina’s

Geen jalapeños – Thomas Beijer // Ik was niet onder de indruk van de titel van dit boek. Ik bedoel, jalapeños? En dan ook nog eens geen. Op hoeveel mogelijke manieren zou je het woord zelfs kunnen uitspreken? Maar een uitzonderlijk schrijftalent – zoals op de cover wordt beweerd – is ie wel. De nacho’s zonder kaas en jalapeños staan bijna metafoor voor een leven dat te weinig voldoening geeft. Arthur, het hoofdpersonage, heeft duidelijk last van een quarterlife crisis op z’n dertigste. De pianist en zijn vrienden (wanneer is iemand een goede vriend?) hebben het moeilijk met de liefde en het leven. Een tragikomisch verhaal dat ik als trage lezer in enkele uren uitlas. Aanrader voor de liefhebber van het kleine verhaal zonder wereldschokkende gebeurtenissen.

311 pagina’s

De wezens – Matt Haig // Matt, waar zal ik beginnen? In de eerste plaats liet ik me verleiden door de achterflap. Het boek zou “een wonderlijke kruising tussen Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht en The Man Who Fell to Earth” zijn. Laat die eerste titel nu een van mijn favorieten zijn. Ik was meteen verkocht. Vervolgens bleek de originele titel van het boek The humans te zijn. Mensen dus.. Het verhaal is dan ook nog eens een mix tussen sciencefiction en de hopeloze realiteit. Met momenten vond ik het boek gewoon te melig voor woorden, maar met een zekere waarheid. Voor iedereen die het boek niet wil lezen deze quote: “Net als religie barst de geschiedenis van de mensheid van de deprimerende dingen als kolonisatie, ziektes, racisme, seksisme, homohaat, klassenbewust snobisme, milieuvervuiling, slavernij, totalitarisme, militaire dictaturen, uitvindingen waar ze niet mee kunnen omgaan (de atoombom, het internet, de puntkomma), het afgeven van slimmeriken, het verheerlijken van dwazen, verveling, wanhoop, repeterende instortingen en rampen in het landschap van de psyche.” De hond op de cover maakte alles goed. En dat mopje over de puntkomma ook.

701 pagina’s

American gods – Neil Gaiman // Een paar weken geleden begon ik de gelijknamige serie te kijken (een verfilming van deze klepper van een roman). Het is iets met rare verhalen die soms gewoon niet te volgen zijn – en je moet ze ook niet willen volgen want zo werkt het niet. Eerlijk is eerlijk, ik las het boek omdat ik moest weten hoe het verder ging. Het eerste seizoen toont namelijk nog geen derde van het hele verhaal. En ben ik blij dat ze dit boek in onze bib hadden. Het hoofdpersonage, Shadow Moon, is weer een vrij man. Zijn reis van de gevangenis naar zijn vrouw Laura brengt wat onverwachtse wendingen met zich mee. Het blijkt een groot opgezet spel van de ‘old gods’. De arme goden die ooit naar Amerika afreisden, maar helemaal in de vergetelheid zijn geraakt. Ze willen het in een strijd opnemen tegen de nieuwe goden. Maar het boek is veel meer dan een fantasieverhaal over een jonge man en de goden. Liefde, trouw, bedrog, immigratie, vooruitgang, geloof, religie, offers en opoffering, de dood, etc. Het lijstje is oneindig. De enige manier om te begrijpen waarover het boek gaat, is door het te lezen. Voor- en/of nadeel: je bent er minstens een week zoet mee. Enjoy!

Q: Welke boeken staan op jouw lijst deze zomer? Om de een of andere reden wil ik alleen nog Giphart lezen.

I’ve been reading (deel 2)

Ik ook van jou.

sienwevers, , , , 5 reacties

In een ver verleden – ook wel aangeduid met de term ‘het 6e middelbaar’ – had ik rond deze tijd (ongeveer) een mondeling examen Nederlands. Ik las het boek Het Parfum van Patrick Süskind. Het boek was om onuitgesproken redenen *kuch, een film* een populaire keuze en dat leidde tot het ontstaan van maar liefst acht vragenreeksen. Ik koos fiche 8 en kon vrijwel geen enkele vraag beantwoorden. Streber die ik was/ben, had ik wel een fragment (uit een ander boek) gelezen om extra en achteraf bekeken noodzakelijke punten te sprokkelen. Iets van Giphart. Hilarisch (en) realistisch. Dat ik zijn andere werken ook goed zou vinden.

Vijf jaar later, dat verre verleden.. Ik lees op de trein richting Antwerpen Ik ook van jou van diezelfde Ronald Giphart. Op tig momenten moet ik me inhouden om niet in lachen en/of tranen uit te barsten. Het is alsof ik mezelf vind in een boek dat drie jaar voor mijn geboorte het levenslicht zag. Ik voel waarom ik schrijf en ook waarom een “wereldschokkend debuteren voor mijn 18e” er nooit heeft ingezeten. Hoe kan het dat een boek uit 1991 en een leerkracht uit 2012 mijn leven vandaag regenboog kleurden?

You had me at het begin van de twee alinea. “De grap van mijn leven is dat nooit iets gaat zoals ik denk dat het zal gaan.” Een jonge schrijvende Ronald en zijn al even blakende jonge vriend Edgar Fräser besluiten het schrijven even te laten en vertrekken voor enkele dagen naar de Dordogne. Onder het motto van “grote queeste naar literatuur en seks” kanoën de twee verveeld door de Zuid-Franse streek. Als er dan een kano met twee jonge vrouwen passeert, weten ze niet wat zeggen. Ze besluiten een kwartier te wachten en beginnen dan als gekken te peddelen in de hoop dat hun zoektocht niet al te droog zal eindigen.

De ster van de show? Fräser!  Met uitspraken als “Liefde is: als zij dood gaat necrofiel worden” is hij je nieuwe beste vriend en ook meteen je wingman. Hij noemt zichzelf de generatie zonder honger, zonder oorlog, zonder problemen. En over gelukkig zijn heeft nog nooit iemand een goed boek geschreven dus probeert hij in een wanhopige poging dan maar de kano te laten kantelen terwijl hij nog wat aardappels met paprika eet (paprikachips). “Jong, knap, bedroefd en totaal verliteratuurd.”

Tussen de stukjes avontuur krijgen we ook het verhaal van Ronald en Reza: een liefde gedoemd om te mislukken, een relatie die al de liefde uit je lijf zuigt, maar nooit iets teruggeeft. Als het boek vandaag werd uitgebracht, kreeg het vast en zeker de stempel van quarterlife crisis meets fatale liefde. Maar ook nu zou het boek een topper zijn omwille van zijn typisch Nederlandse (Hollandse) liefderatuur, rechttoe rechtaan zonder doekjes erom en om zijn hilarisch (hedendaagse) uitspraken. Er komen dan wel geen laptops en smartphones aan te pas, maar Vogue van Madonna maakt een uiterst hippe appearance en vrijen zonder anticonceptie was ‘toen ook al’ not done.

Dertig procent van mij wou dat ik dit boek al veel eerder had gelezen. De overige zeventig procent gelooft heilig in het vlindereffect en vindt het prima zo. Het maakt deze week alleen maar mooier. En als je dan toch met je boek onderweg bent naar Antwerpen, ga dan donuts eten bij Hoeked en neem een trein met vertraging. Ook: het is waar wat ze zeggen. Don’t judge a book by its cover. Geniet van het weer. Voetjes in het water. Veel succes met de laatste loodjes. Verder geen mededelingen meer. Doei. PS: allemaal Giphart lezen deze zomer. Andere boeken lezen? Ook goed.

Ik ook van jou.