Currently – week 03

sienwevers, , , , , 3 reacties

Het enige dat me voorlopig echt lijkt te lukken in dit nieuwe jaar is dit: een maandags postje over waar ik me de afgelopen week mee bezighield. Veel lezen, al mijn instaxfoto’s schieten en mij vooral niet opjagen heb ik op deze blue monday allang overboord gegooid. Maar dit doet ik dus wel, currently…

listening // naar de podcast The Literary Life with Mitchell Kaplan via Spotify. Over boeken over boeken, de job van kinderboekenaankoper en literaire festivals. Als het over boeken, zinnen of zelfs maar woorden gaat, wordt het besproken door de eigenaar van Books & Books, een (ja, echt!) boekenwinkel in Miami.

wanting // Ik denk erover na om mijn (zuurverdiende) centjes – zal ik nog eens uitleggen hoe je de indicatif présent vormt voor werkwoorden op -re? – te spenderen aan een analoge camera. Met filter. En dan ook graag een vakantie in het zuiden van Italië. Dat worden schoon foto’s van citroenen, ijsjes en de zee.

reminiscing // afgelopen weekend. Het begon (slecht) met een (goed) examen. Het kon dan ook moeilijk nog meer bergafwaarts gaan dan dat. Een housewarming, optreden en winterwandeling met het kindje (lees: hondje) van mijn zus volgden. Het nagenieten is er bijna uit, morgen blijft er niet veel meer van over.

enjoying // het koude weer. Van binnen, uiteraard. En Pauline Cornelisse, altijd goed. Om mij moverende redenen denk ik nu ’s nachts heel veel na, want dat telt blijkbaar toch niet.

Advertenties
Currently – week 03

Currently – week 02

sienwevers, , , , , , , , , Een reactie plaatsen

Het is maandagavond, 21u. Er is niets op tv, je hebt geen zin meer om nog echt te werken en je begint je af te vragen hoe je de week zal overleven. Je beseft dat het te laat is voor een retourtje naar de fitness, dat je best op tijd gaat slapen vanavond en dat je eigenlijk nog geen groenten hebt gegeten vandaag. Je kiest er toch voor een suikerwafel naar binnen te werken en verdrinkt bijna in een online zwart gat. Om een voorbeeld te geven: America’s Got Talent houdt nu een Champions versie. Wat de avond brengt, weet niemand. Daarom breng ik u volgende, overbodige vaststellingen. I’m currently…

listening // to the All Out 90s playlist on Spotify. Ook wel de betere nineties klassiekers, dames en heren. Mariah Carey, Whitney Houston, Cher, Vanessa Paradis. Britney Spears.

waiting // op de terugkeer van mijn favoriete podcast: The High Low Show. Momenteel zijn ze (P. Sykes en D. Alderton) op hiatus, dus rest me enkel hun hilarische tweets. Sad times.

watching // You on Netflix. Man, de kracht van de verteller toont hier zijn sterktes nog maar eens. Of hoe je als ‘gezonde’ kijker gaat meeleven met het hoofdpersonage Joe, een obsessieve stalker slash puntje puntje puntje (ik wil niet te veel verklappen, hé). Het lot wilde me ook vertellen dat ik er waarschijnlijk geen slecht aan gedaan heb eens wat oude foto’s van mijn sociale media te halen – wat een opluchting. Als je al kijkt naar You of volgend weekend een Tinderdate hebt, is het artikel Netflix’s ‘You’ Has Me Asking Myself: Am I A Stalker? van Manrepeller wel leuk om te lezen.

buying // De Geniale Vriendin van Elena Ferrante. Want na de serie moet ik natuurlijk het boek lezen. Nu nog beslissen wat ik met de andere dertig euro aan boekenbonnen koop. Tips, iemand?

reading // Conversations with Friends van Sally Rooney. So far, so good. Hoe kan het ook anders, een boek met in de hoofdrol Frances (de verteller) en Bobbi (haar goede vriendin). Klinkt als een olijk duo of als de twee Franse buldogs die ik nooit zal hebben.

loving // onze klimaatbrossers.

wishing // dat ik met mijn ijskoude voeten op deze loeihete tegels van de Baby Taj stond. En dan meteen ook weer wat vakantie had.

Lees ook: wat ik deed in week 01.

Currently – week 02

Currently – week 01

sienwevers, , , , , , , , , 1 reactie

Nieuw motto: slecht begonnen is ergens ook wel een klein beetje ‘half gewonnen’. Het bewijst nog maar eens dat haalbare doelen stellen niet gemakkelijk is en waarom het merendeel van ons er dus niet in lijkt te slagen een goed voornemen meer dan een week – en in mijn geval drie dagen – vol te houden. Dus bij deze, een oproep om het allemaal wat te laten hangen tot januari opnieuw voor een jaar verdwijnt (zijn we daar ook weer even vanaf). Maar niet zonder een stevige dosis absolute aanraders in tijden van ijskoude winteravonden en gezellige buikvetjes. Staar gerust even naar deze donut à la crème brûlée want I’m currently…

IMG_20190104_113558.jpg

loving // donuts. Al stel ik me dan de vraag of dit ooit anders was.

reading // An American Marriage van Tayari Jones, het verhaal van Roy en Celestial, een pasgetrouwd koppel op zoek naar hun (Amerikaanse) droom. Al blijft Amerika Amerika en loopt het huwelijk bijna spaak na een vreemde nacht in een hotel en allerhande ‘familiale redenen’. Het einde kan ik niet verklappen (want ik heb het boek nog niet uit), maar los daarvan ben ik ervan overtuigd dat ik niet teleurgesteld zal worden. Dat zegt ook Goodreads.

listening // to Brol van Angèle in de fitness. Heerlijk, zo niet altijd moeten nadenken over wat er eigenlijk gezongen wordt. Bij haar tweetalige liedjes (Engels en Frans) bedenk ik me tussen crosstrainer en matje dan wel of ik ook niet gewoon soms lekker tweetalig moet zijn (lees: schrijven). Zonder daarbij iets te geven om de vreemde blikken die ik nooit zal zien van achter jullie schermen.

deleting // lots van mijn oude instagramfoto’s na het zien van de reportage van Telefacts over het platform, zijn vele valse volgers en grauwe, diepe waters. Merk op dat ik lichtjes overdrijf, maar door terug te scrollen ging ik me toch afvragen waarom ik ooit een foto van dat lelijke zelfgemaakte slaatjes online zwierde of zelf maar mijn camera opende tijdens het opruimen van mijn kleerkast. Cringe verzekerd. Disclaimer: alle maaltijden die ik ooit postte, at ik wel degelijk op.

watching // My Brilliant Friend, de HBO-verfilming van het – volgens het internet fantastische – boek van een mysterieuze schijfster (Elena Ferrante) over de vriendschap tussen twee Italiaanse meisjes, Lila en Lenù. Naar ’t schijnt is de serie zowel hartverwarmend als hartverscheurend. Ik ben bereid dit te laten gebeuren, geheel vrijwillig. De zakdoeken staan al klaar.

wishing // dat het al zomer was.

Currently – week 01

Later word ik?

sienwevers, , , , , Een reactie plaatsen

Op momenten dat je het niet verwacht, slaat het lot je frontaal in het gezicht. Toeval bestaat niet. Een mot links, een klap rechts, eventueel nog een stomp in de maag – optioneel. Een donderslag bij heldere hemel, aha-erlebnis tot en met. Daar is de toekomst, het verleden en de job van je leven. Ja, ook afgelopen oudejaarsavond keek ik niet naar het vuurwerk, maar naar mensen die foto’s (proberen te) maken van datzelfde vuurwerk. Soms net te laat. Of te vroeg. Pareltjes, echt waar. Ik dacht daar zit een goedbetaalde job in. Later word ik vuurwerkfotograaf.

Uit de reeks ‘op een dag vind je de job van je leven‘

Later word ik?

Goodreads Reading Challenge: 50 boeken

sienwevers, , , , , , , , 3 reacties

Eind vorig jaar besloot ik dat ik maar eens wat meer moest gaan lezen. Zo zou ik op sommige namen een titel – of op z’n minst een gezicht van de op achterflap – kunnen plakken en hoefde ik niet langer iedere keer mijn schouders op te halen bij ‘alé, die schrijver van’. Het doel: vijftig boeken. Al mijn goede voornemens voor 2018 moesten eraan geloven – de meeste begin februari al – want ik las dit jaar vijftig (50!) boeken.

50/ Khaled Hosseini – Sea Prayer

Op een kleine twintig minuten in de Fnac gelezen. Al dat gekerstshop doet er niet meer toe. Prachtige tekeningen met een al even schoon verhaal dat (helaas) iedere dag waarheid is voor vluchtelingen. Zelfs met maar een paar woorden stelt Hosseini niet teleur.

49/ Melissa Broder – The Pisces

Uhm. Mythische figuren, crisis en veel seks. Beslis zelf maar.

48/ Thea Beckman – Kruistocht in Spijkerbroek

Wel, dus. Dit is een kinderboek waar ik bijna niet doorheen geraakte. De kruistocht en dito lijdensweg was lang maar deze niet zo kindvriendelijke kinderklassieker is afgestreept. Oh, god.

47/ Ali Smith – Winter

Gek, zoniet nog gekker dan deel 1 van de reekst (Autumn). Leest als een sneltrein waarin je onderweg een paar keer indommelt en denkt dat je niet meer kan volgen – heel normaal allemaal.

46/ Roald Dahl – Matilda

Een kinderklassieker waarvan ik nu ook het einde ken. Matilda stal mijn hart jaren geleden met haar mooie prenten. Al kon het einde me niet helemaal bekoren, ik blijf fan en lees misschien nog wel meer van Dahl in het nieuwe jaar.

45/ Meik Wiking – The Little Book of Hygge: The Danish Way to Live Well

Lag al even op de plank en kan nu dus ook in een vergeten hoekje verdwijnen. Hygge betekent van alles en nog wat: kaarsen branden, samenzijn, eten, veel suiker, verlichting. Echt gelukkig ga je er dan toch weer niet van worden, maar ’t is wel gezellig.

44/ Jan Terlouw – Oorlogswinter

Een andere kinderklassieker, die er duidelijk wel goed doorging.

43/ Haruki Murakami – Men Without Women

Ze bestaan, mannen zonder vrouwen en hebben daar zo hun redenen voor. Kortverhalen voor het slapengaan.

42/ Bart Moeyaert – Duet met Valse Noten

Oh, mijn jonge jeugd. Veel meer over dit boek lees je hier.

41/ Haruki Murakami – Norwegian Wood

Ik raapte al mijn moed bij mekaar voor een eerste poging, een eerste Murakami. Oh, boy! Did he not disappoint. Al las ik achteraf online dat Norwegian Wood een van zijn beste is. Toch ga ik het nog eens wagen.

40/ R.J. Palacio – Wonder

Mijn klein hartje brak in duizend stukken. Tranen rolden. De woorden vlogen voorbij.

39/ André Aciman – Call Me By Your Name

Geen idee waarom, maar het lijkt alsof ik voor het eerst in dit leven de film ‘beter’ vind dat het boek. Niet dat het boek tegenviel, maar de film is gewoon zo’n liefdevol, zomers, naar perziken ruikend meesterwerk.

38/ Sophie Kinsella – My Not So Perfect Life

Ja, hoe zal ik het zeggen. Melig tot en met.

37/ Celeste Ng – Little Fires Everywhere

Een van mijn favorieten van het afgelopen jaar. Een heerlijk complex en herkenbaar gevoel dat verrast in zijn verhalende vorm. Intrigerende personages en lijnen die ik nooit eerder las. Ik wil meer van dat.

36/ Jenny Zhang – Sour Heart

Love me een goed boek met personages uit kortverhalen die mekaar vinden in de kleinste details en onnozelste gebeurtenissen. Grappig, uplifting en anders op zo veel vlakken.

35/ Veerle Helsen – Surf & Stay

Meer kijken dan lezen, maar hij staat toch maar mooi op de lijst. Voor op de salontafel, in het kapsalon of in de camper op reis.

34/ Meg Wolitzer – The Female Persuasion

Loved it. Echte aanrader voor iedereen met een job, een mening en een liefde voor de vrouw.

33/ Zinzi Clemmons – What We Lose

Woorden schieten me tekort. Wat een mooi, klein verhaal over familie, relaties en mama worden. Dit boek lees ik zeker nog eens opnieuw.

32/ Matt Haig – How to Stop Time

Ik wilde Matt Haig toch een tweede kans geven (na Humans) en vond dit onrealistische verhaal toch aangrijpend. Afwisselende perspectieven en een levensles als climax, een combo made in heaven.

31/ Nick Meynen – Nieuwe Wegen in de Himalaya

Ter voorbereiding van mijn reis naar Nepal las ik een stukje journalistieke literatuur. Mooi en leesbaar, maar sec als je niet meteen van plan bent naar het Himalayagebergte af te reizen.

30/ Gail Honeyman – Eleanor Oliphant Is Completely Fine

Hartpijn en een traantje. Een boek over jonge eenzaamheid, persoonlijkheid en waar vriendschap echt om draait. Zeg ook eens iets tegen die ene persoon die je iedere dag ziet, maar nooit mee praat.

29/ Elizabeth Gilbert – Eat, Pray, Love

Mijn bijbel, het oude of het nieuwe testament. Haar Big Magic is dan het andere deel. Het boek kreeg door zijn gigantische succes natuurlijk ook veel kritiek, maar het voldoet nog steeds (straffe dromen) volledig aan mijn verwachtingen. Smart, zoals ze dat zeggen.

28/ Liane Moriarty – Big Little Lies

Na mijn grote liefde voor de serie (en eerlijk, de muziek – een afspeellijst vind je via Spotify) toch ook een beetje liefde voor het boek, al geeft het meer een romantische meets dramatische chickflick vibe. Een mooi verhaal over even mooie vrouwen.

27/ Ali Smith – Autumn

Dat ander gekke verhaal. Zie nummer 47.

26/ Julian Barnes – Het Enige Verhaal

Ik weet niet waarom, maar ik vond dit boek een beetje een tegenvaller. Misschien omdat het niet het meeste romantische verhaal ooit is – en net dat had ik verwacht. Ik herinner me het einde zelfs niet meer. (oeps)

Meer lezen? De andere 25 boeken die ik dit jaar las vind je hier.

Goodreads Reading Challenge: 50 boeken

Currently: herfstvakantie

sienwevers, , , , , , , , , 4 reacties

Het onvermijdelijke einde is nabij. Het is zondagavond. Weg herfstvakantie. Tot nog eens. Hoeveel dagen nog tot Kerstmis? De afgelopen week was schoon, rustig, eenvoudig. Currently…

reading // jeugdboeken. Om de een of andere reden was ik geen lezer op het moment dat ik veel en veel tijd had om alle boeken uit de bibliotheek en de hele wereld te lezen. Dus doe ik dit jaar een ambitieuze inhaalbeweging. Ik wil vijftig boeken lezen en ben aardig op weg. 44/50 staan er al op de leeslijst. Le boyfriend vindt jeugdboeken lezen een beetje valsspelen. Ik zie het al verloren tijd inhalen. Oorlogswinter (Jan Terlouw), Kruistocht in Spijkerbroek (Thea Beckman) en Matilda (Roald Dahl) voegen zich bij het gezelschap. Welkom!

watching // (eindelijk!) de Harry Potter-films. Ik keek ooit nummer één en twee. Ik las nummer vier en daarna de helft van nummer twee, maar geraakt nooit veel verder omdat ik niet van ‘eng’ hield. Ik kan nu met zekerheid zeggen dat het allemaal goed afloopt, maar de laatste twee films staan nog op het programma. Toch een mooie inhaalbeweging, om trots op te zijn, zo veel uren plat liggen.

wanting (to know) // wel, ik wil heel veel (weten), maar op dit moment vraag ik me echt af of een energielamp van Philips mij door de winter kan helpen. Een beginnend keelpijntje zeurt al de hele dag achteraan in mijn keel, een winterdip (lees: maandagochtend) ligt op de loer. Ervaringen?

enjoying // de zee. Eindelijk én voor meer dan een paar uur. De dijk lag weer aan mijn voeten, het appartement weer onder een dun laagje zand (en stof).

listening  // to The Creative Pep Talk Podcast. Ik kwam er een tijdje geleden eerder toevallig bij uit en ging luisteren omdat het zo’n leuke afleveringcovers had. Blijkt dat net het hele punt van Andy J. Pizza (Miller) te zijn. Voor creatievelingen die op zoek zijn naar dat duwtje in de rug om door te gaan. Tips, interviews en heel veel jazz. Voor mensen die iets minder lang in de fitness blijven (ik luister altijd naar podcasts tijdens het sporten) heb ik een andere aanrader: de nieuwste podcast van Estée Lalonde – On The Line. Over vrouwen en nog wat.

dreaming // of a white Christmas.

Afbeeldingen via www.creativepeptalk.com

Currently: herfstvakantie

Wordt luxe onbetaalbaar?

sienwevers, , , , , , , , , 3 reacties

Oh, Boy! Rooskleurige spaarvarkens mogen voortaan nog wat langer op de kast blijven staan want modehuis Chanel voert nog maar eens een prijsverhoging door. Alsof haar populaire handtassen nog niet duur genoeg waren, komt er het mooie percentage van zes insectenpootjes bij, de zes zijden van een dobbelsteen, het getal van de duivel, zo u wil. Menig merkgeobsedeerd hart slaat een slagje over en moet weer water bij de wijn doen – dat kan best letterlijk. Wie luxe wil, zal het voelen in zijn portemonnee van een tweederangs luxeketen waar de uiteindes van de naden in het leer niet met de hand worden dichtgesmolten. Met het ronde bedrag van vier nul nul nul euro kom je helaas niet meer met een 2.55 thuis.

Als kleingeld in een wensput

Chanel is natuurlijk een uiterste op onze schaal van uitgaven waarvoor je een rechtvaardiging bedenkt en die op geloofwaardige wijze voordraagt – er moest maar eens iemand vragen naar het waarom van deze aankoop. Maar wanneer is een handtas echt te duur? Wanneer rinkelt de kassa echt te luid? Wanneer gaat het bedrag totaal voorbij aan het doel van de aankoop? In die handtas van Dior steek je toch ook gewoon je autosleutels en op de bodem rollen de rosse muntjes, kruimels en verdwaalde kauwgoms toch ook heen en weer.

Verkleed als de man met de zeis betreedt status het toneel. Applaus. Hij draagt de tweede helft van de hartvormige vriendschapsketting met luxe. Volgens mij zijn het frenemies. Want omgeven door de zachtste voering zal een pakje papieren zakdoeken hoogstwaarschijnlijk niet in een andere staat op zijn bestemming aankomen. Een goedzittende onderbroek zit niet lekkerder dan een met een duurder prijskaartje. Een degelijke sleutelhanger houdt jaren je hebben en houden bijeen. Winterschoenen houden je voeten warm. En toch. We hebben liever een mooie – let op het relatieve karakter van dit schone woord – handtas om onze arm hangen. Eentje die Meghan Markle ook draagt. Of een die nergens meer te verkrijgen is. De handtas mag een zekere kwaliteit hebben, is net niet groot genoeg voor je volgende gsm en moet status uitdrukken. Of niet?

What’s in a name?

Best friend luxe dus. Het beestje kan maar een naam hebben én best ook een gedegen verantwoording, zo blijkt. Kwaliteit, exclusiviteit en authenticiteit dekken niet langer de lading. Nee, nu moet je een boek schrijven, een marathon lopen, een kind baren of levend het einde van de maand halen. Pas dan is een stoffen tas – “te dragen in de hand of aan de schouder” – anderhalf maandloon waard. Lijden is de boodschap. Victoria Magrath van Inthefrow heeft hier duidelijk geen problemen mee. Gij zult harder afzien en dieper tasten. Gij zult u schuldig voelen en uw voeten kwellen. Gij zult lachen, zwaaien en meerdere tassen tegelijkertijd met u mee zeulen. Gelukkig ben ik een hevige voorstander van you do you. (En stiekem ook een beetje fan van Vic.)

Bestaat luxe voor de leuk niet meer? Hebben we te zeer het gevoel dat we onszelf moeten belonen na een zware inspanning? Kunnen we zomaar-spullen niet meer accepteren? Moet alles altijd een reden hebben én bovendien veel geld kosten? Wat is er gebeurd met omdat het mag. Omdat het kan. Omdat ik het oké vind. Er volgt altijd een ‘ja, maar’. Ik kan het uitleggen. We geven geld uit omdat tijd te duur is.

Kind van z’n tijd

Een extra lange wandeling met de hond. Je lievelingsmok sparen voor trage zaterdagochtenden. Dutjes doen na een lange werkdag. Dat ene boek herlezen. Een nieuw gerecht in een oud kookboek ontdekken. Liefde delen. Koffie drinken. Tuinieren. Offline gaan. Tekenen. Een dagboek bijhouden. Herfstvakantie. Of toch die nieuwe handtas? Luxe is aan jezelf denken, even tijd nemen voor wat op dat moment belangrijk is. Dat mag al eens iets kosten – een karamel macchiato is ook niet gratis -, maar het kan evengoed een zelfgebakken taartje van je oma zijn, een telefoontje van die ene vriendin die zo ver weg woont of bosje bloemen uit de tuin van de buren. Zoek karton en verf. Wij gaan protesteren tegen de prestatiemaatschappij.

Wordt luxe echt onbetaalbaar? In het geval van designertassen vrees ik van wel. De cijfers bevestigen. Al zal het influencers niet tegenhouden om een volgende mijlpaal te vieren met een gepersonaliseerde Book Tote uit de duty free shop. In de meeste andere gevallen denk ik dat het wel meevalt. Misschien is luxe wel gewoon wat je er zelf van maakt.

Q: Wat betekent luxe voor jou?

Wordt luxe onbetaalbaar?