Oh, Boy! Rooskleurige spaarvarkens mogen voortaan nog wat langer op de kast blijven staan want modehuis Chanel voert nog maar eens een prijsverhoging door. Alsof haar populaire handtassen nog niet duur genoeg waren, komt er het mooie percentage van zes insectenpootjes bij, de zes zijden van een dobbelsteen, het getal van de duivel, zo u wil. Menig merkgeobsedeerd hart slaat een slagje over en moet weer water bij de wijn doen – dat kan best letterlijk. Wie luxe wil, zal het voelen in zijn portemonnee van een tweederangs luxeketen waar de uiteindes van de naden in het leer niet met de hand worden dichtgesmolten. Met het ronde bedrag van vier nul nul nul euro kom je helaas niet meer met een 2.55 thuis.

Als kleingeld in een wensput

Chanel is natuurlijk een uiterste op onze schaal van uitgaven waarvoor je een rechtvaardiging bedenkt en die op geloofwaardige wijze voordraagt – er moest maar eens iemand vragen naar het waarom van deze aankoop. Maar wanneer is een handtas echt te duur? Wanneer rinkelt de kassa echt te luid? Wanneer gaat het bedrag totaal voorbij aan het doel van de aankoop? In die handtas van Dior steek je toch ook gewoon je autosleutels en op de bodem rollen de rosse muntjes, kruimels en verdwaalde kauwgoms toch ook heen en weer.

Verkleed als de man met de zeis betreedt status het toneel. Applaus. Hij draagt de tweede helft van de hartvormige vriendschapsketting met luxe. Volgens mij zijn het frenemies. Want omgeven door de zachtste voering zal een pakje papieren zakdoeken hoogstwaarschijnlijk niet in een andere staat op zijn bestemming aankomen. Een goedzittende onderbroek zit niet lekkerder dan een met een duurder prijskaartje. Een degelijke sleutelhanger houdt jaren je hebben en houden bijeen. Winterschoenen houden je voeten warm. En toch. We hebben liever een mooie – let op het relatieve karakter van dit schone woord – handtas om onze arm hangen. Eentje die Meghan Markle ook draagt. Of een die nergens meer te verkrijgen is. De handtas mag een zekere kwaliteit hebben, is net niet groot genoeg voor je volgende gsm en moet status uitdrukken. Of niet?

What’s in a name?

Best friend luxe dus. Het beestje kan maar een naam hebben én best ook een gedegen verantwoording, zo blijkt. Kwaliteit, exclusiviteit en authenticiteit dekken niet langer de lading. Nee, nu moet je een boek schrijven, een marathon lopen, een kind baren of levend het einde van de maand halen. Pas dan is een stoffen tas – “te dragen in de hand of aan de schouder” – anderhalf maandloon waard. Lijden is de boodschap. Victoria Magrath van Inthefrow heeft hier duidelijk geen problemen mee. Gij zult harder afzien en dieper tasten. Gij zult u schuldig voelen en uw voeten kwellen. Gij zult lachen, zwaaien en meerdere tassen tegelijkertijd met u mee zeulen. Gelukkig ben ik een hevige voorstander van you do you. (En stiekem ook een beetje fan van Vic.)

View this post on Instagram

If you’re going to take the road less travelled, you’re gonna need some new boots. Right?! 😉🍂 #loveatfirstsight

A post shared by Victoria (@inthefrow) on Oct 21, 2018 at 3:11am PDT

Bestaat luxe voor de leuk niet meer? Hebben we te zeer het gevoel dat we onszelf moeten belonen na een zware inspanning? Kunnen we zomaar-spullen niet meer accepteren? Moet alles altijd een reden hebben én bovendien veel geld kosten? Wat is er gebeurd met omdat het mag. Omdat het kan. Omdat ik het oké vind. Er volgt altijd een ‘ja, maar’. Ik kan het uitleggen. We geven geld uit omdat tijd te duur is.

Kind van z’n tijd

Een extra lange wandeling met de hond. Je lievelingsmok sparen voor trage zaterdagochtenden. Dutjes doen na een lange werkdag. Dat ene boek herlezen. Een nieuw gerecht in een oud kookboek ontdekken. Liefde delen. Koffie drinken. Tuinieren. Offline gaan. Tekenen. Een dagboek bijhouden. Herfstvakantie. Of toch die nieuwe handtas? Luxe is aan jezelf denken, even tijd nemen voor wat op dat moment belangrijk is. Dat mag al eens iets kosten – een karamel macchiato is ook niet gratis -, maar het kan evengoed een zelfgebakken taartje van je oma zijn, een telefoontje van die ene vriendin die zo ver weg woont of bosje bloemen uit de tuin van de buren. Zoek karton en verf. Wij gaan protesteren tegen de prestatiemaatschappij.

Wordt luxe echt onbetaalbaar? In het geval van designertassen vrees ik van wel. De cijfers bevestigen. Al zal het influencers niet tegenhouden om een volgende mijlpaal te vieren met een gepersonaliseerde Book Tote uit de duty free shop. In de meeste andere gevallen denk ik dat het wel meevalt. Misschien is luxe wel gewoon wat je er zelf van maakt.

Q: Wat betekent luxe voor jou?