Wat kan ik zeggen… Maart was een bijzonder goede maand voor mijn leesgewoontes. Veel tijd op de zetel mogen liggen, niet buiten mogen komen, etc etc. De verveling kan niet tegengegaan worden met het bingewatchen van series of het lenteschoonmaken van je huisje. Niets overtreft het lezen (en blijven lezen) van een goed boek. Eind maart las ik volgende vermeldenswaardige boeken. Kiest u maar.
Mostly Dead Things by Kristen Arnett
In Mostly dead things laat een vader-taxidermist zijn levenloze lichaam vol kankers achter in zijn werkhuis vol andere levenloze lichamen. Dochter-taxidermist Jessa-Lynn vindt hem en zijn boodschap om goed voor het gezin te zorgen. Het gezin is de hopeloos verdrietige moeder die een heel ander beeld van ‘de goede vader’ neerzet in haar herinneringen en zoon Milo die al zijn hele leven liever lui doen moe is, zijn twee kinderen regelmatig bij oma achterlaat en af en toe door zijn baas gebeld wordt op te vragen waar hij blijft.
Goed, standaard verhaaltje zou je denken, maar dan is er nog de L.I.E.F.D.E. Jessa-Lynn ziet naast het verdriet om haar papa ook af van het vertrek van de enige persoon waar ze ooit verliefd op werd, Brynn. De figuur van Brynn is het typische idgaf-character / beste, wilde vriendin van en in dit verhaal ook de moeder van de twee kinderen van broer Milo, jawel. Jessa verwerkt haar pijntjes door zich op andere vrouwen te storten. Moeder Morton ziet geluk in porno-achtige kunstinstallaties van opgezette dieren.
Flashbacks komen samen in een gênante heden.
Topics of Conversation by Miranda Popkey
Topics of Conversation was precies wat ik nodig had de afgelopen dagen. Een naamloos(?) hoofdpersonage voert conversaties (onverwachte wending hier!). De gesprekken tussen vrouwen nemen je mee van haar prille eenentwintigjarige leven naar een scheiding-met-kind. Vooral in het eerste hoofdstuk pakte Popkey me helemaal in. Een variatie aan thema’s (gender, feminisme, seks, motherhood, relaties, wijn) en een bijzonder schrijfstijl – nodig voor een boek dat het woord conversatie in zijn titel heeft staan – zorgen ervoor dat dit boek niet gaat vervelen.
Ik ben de grootste fan van boeken waar op zich ‘niet veel in gebeurt’. Denk kleine verhalen die op een uiterst persoonlijk niveau een grote impact hebben, maar die geen invloed hebben op de stand van de zon en op hoe snel de aarde rond haar as draait. Heel veel verhalen zijn kleine verhalen, maar ze worden zelden zo verwoord. Het boek krijgt mixed reviews net omdat mensen niet verwachten dat een klein iets het tot in een roman schopt. Volgens positieve recensies is het trouwens very Sally Rooney-esque… De moeite!
Such a Fun Age by Kiley Reid
Tijdens een verjaardagsfeestje wordt Emira Tucker gebeld door Alix Chamberlain. Of ze onmiddellijk kan langskomen om op Briar te passen. In de supermarkt om de hoek, waar Emira en de driejarige Briar de tijd doden door naar het notenaanbod te kijken, wordt Emira beschuldigd van kidnapping. Een toeschouwer filmt het onaangename tafereel. De rest van het verhaal moet nog maar net beginnen.
Een leuke leeservaring met verrassende plotwendingen, dynamische personages en het hilarisch gebrabbel van een kleuter. Over werken, ouder worden, de liefde & racisme.
Uncanny Valley by Anna Wiener
In het New Yorkse publishingwereldje lijkt Anna Wiener maar niet te krijgen wat ze wil: een goedbetaalde job waar ze min of meer voldoening uit kan halen. Op haar leeftijd (mid-twenties) nog zo spartelen om rond te komen – terwijl haar broers op die leeftijd al zwaar carrière maakten? Ze keert haar gekende leven de rug toe en vertrekt richting Sillicon Valley met het gedacht na een jaartje terug te keren met de nodige ervaringen en wat money in the bank. In San Francisco gaat een heel nieuwe (tech)wereld voor Wiener open. Blijft ze plakken?
Dit boek – een memoir – kon ik maar niet wegleggen. De gebeurtenissen die ze omschrijft (de verhuis, de verschillende jobs, de mannen die ze ontmoet) zijn stuk voor stuk fascinerend. Wiener levert naast aha-inzichten ook bewijs voor het feit dat ook intelligente mannen vrouwonvriendelijk kunnen zijn. Daar hoef je dus niet hol voor te zijn. Het mooiste aan Uncanny Valley blijft wel hoe Wiener zichzelf kan oppeppen om door te gaan – ook al heeft ze niet het gevoel dat ze er onderdoor gaat of weet ze zeker niet of dit het dan wel is voor haar.
Very much mijn favoriete soort van coming-of-age die ik voor het eerst terugvind in non-fictie. Doet absoluut verlangen naar grote uitdagingen.
Weather by Jenny Offill
Jenny! Yes! Weather is een boek met een klein verhaal zonder er een groot verhaal van te willen maken. Heel alledaags, normaal, uniek. Eervol ondergaan. Het leven verdragen. Banaliteit op zijn schoonst. Dat (mijn allerliefste lievelingsverhalen gaan zo) in combinatie met een nooit eerder gelezen, staccato vertelstijl maakt dit een van mijn favoriete boeken van dit moment. Sommige schrijvers kiezen voor vreemde bewoordingen om boek te doen aanvoelen alsof je – los van of je het ook echt zou doen – het nooit zelf had kunnen schrijven, maar Offill gebruikt een structuur die nooit in me zou zijn opgekomen.
Ik wil zelfs niet uitleggen waar dit boek dan eigenlijk over gaat. Onderga het als lezer, zoals je iedere dag toch opstaat zonder je bed te willen achterlaten. Je geduld aan de kassa is bijna op, maar je begint niet te schreeuwen. Je had een rotdag, maar je zet het niet op Facebook. Je zit aan de balie van een bibliotheek, maar speelt eigenlijk voor therapeut.
Q: What’s next? Welke boeken moet ik volgens jou dringend opnemen
in mijn to-readlijstje?
